Дрозды - Мама

Цёплы вецер раскажа бярозе,

Дзе бадзяўся, здарожаны, я.

Сустракае мяне на парозе

Дарагая матуля мая.


Сціхне дождж і суцішацца птушкі.

Мама крокі мае пазнае...

Шчасце мне цалаваць яе рукі

І бялюткія косы яе.


Сэрцу трэба мала,

Сэрцу толькі трэба:

Не хварэла б мама,

Не хмурэла б неба.

Проста і звычайна.

Сёння і заўсёды.

Вось такая тайна

Шчасця і лагоды.


Слоў пяшчотных казаць не умею.

Пасля доўгіх растайных начэй

Я чысцею душой і дабрэю

Ад цяпла яе сініх вачэй.


Я вярнуўся дадому здалёку.

Я іду басанож па траве.

Мне ніколі не быць адзінокім,

Покуль мама на свеце жыве!