Mirzabek Xolmedov - Odamlar

Odamlaru odamlar,
Aqillig-u nodonlar.
Hayotdan nolimanglar,
Xudoni ozi õnglar.
Kimgadur yaxshi yashash, orzu tilak,
Kimnudur ishongani bor u tirgak.
Qõlidan kelgan ishni, emas dõstim,
Yarashgan ishni qilish kerak.
Ayollar hayosin yoqotsa agar,
Erkakda qolmasa matonat, vijdon,
Матонат, совесть, если мужчина не останется,
Farzandlar xõrlasa ota-onasin,
Родители, которые заботятся о детях,
Odamga kopirar, tupirar zamon.
Ayolni kõrkini soch derlar,
Be soqol bõlib qolmagin, erlar.
Tulkilar tirikchilik qilgan joylarda,
Bola - chaqa boqolmaydi sherlar.
Hayvonlarni shohi arslon musha,
Yarador bolsachi talaydi pashsha.
Barakalla azamat yashavor yasha,
Õziga tavakkal qilish zõr isha.
Deydilar bir boshingga, bir õlim
Lekin tilim uzun, kalta qõlim.
Yaxshiyamki õrtada burnim bor
Bõlmasa kõzimni yerdi - bu kõzim.
Daraxtlar bargidan judo bõlsa gar
Qaytadan topishar, kelganda bahor.
Odamzod dõstidan judo bõlsachi,
Dõstchi bargamas uni topish mahol.
Hech kimga hech qachon oson tutmang!
Tõqtan, yõqtan yordam kutmang.
Bu dunyoda bor tashvish ikki xil unutmang.
Yaxshisini eslang-u, yomonin yodda tumang.
Kimnidur omadi kutib yotibti
Kimdur usti yupiq sovuq qotipdi.
Yana kimdur menga gap otipti,
"-Ishonganlarin kim? " sõrayapti.
Ishongarim otam, onam, akam, ukam